Er was een tijd dat ik als kind altijd lachte.
En niemand die ooit wat zag aan mij.
Maar ik was er zelden bij met mijn gedachten,
kroop in een hoekje als hij zei : 'Ik hou van jou'
En niemand die ooit wat zag aan mij.
Maar ik was er zelden bij met mijn gedachten,
kroop in een hoekje als hij zei : 'Ik hou van jou'
Hoe eenzaam moet ik geweest zijn, hoe alleen met al mijn angsten. Ik voel de neiging om dit gekwetste, eenzame kind in mijn armen te nemen en te wiegen...
Ik moest een nieuwe kant uit en ik voelde dat dit niet gemakkelijk zou worden. Maar van het begin stelde ik hoop boven wanhoop.
Je bent nooit alleen in de donkerste nacht : er zijn engelen om je heen.
Ten onder gaan : ik weet wat het is. De diepste, zwartste kant van mezelf : die heb ik gezien. Maar ik weet dat ook niets onomkeerbaar is.
Ik hoop dat je met mijn verhaal kracht kan vinden om weer licht en liefde toe te laten in je leven.
We werden verliefd, maar een eenvoudig verhaal was het niet.
Ik geloofde zo sterk in de liefde dat ik er alles wou aan doen om ze te doen slagen.
Net was ik weg geraakt uit de kansengroep 'getraumatiseerd incestslachtoffer', net had ik mogen proeven van een liefdevol gezinsleven, als het plots weer onder druk gezet wordt.
Na incestslachtoffer ben ik nu kankerpatiënt.
Na incestslachtoffer ben ik nu kankerpatiënt.
Ik ben bang. Ik kan mijn angst aan geen mens beschrijven.
Ga je dood mama? Neen, natuurlijk niet.
Hoe graag wil ik dit zelf geloven !
Ik geniet van kleine overwinningen op de ziekte en op mezelf. Ik die een paar maanden eerder dacht dat mijn leven voorbij was, maak me mooi voor de plechtige communie van Jonas.
Met pijnlijke en tintelende vingers en tenen geniet ik ten volle van dit mooie moment samen met mijn gezin.
Ik wilde al helemaal het K-woord niet meer horen. En plots was het daar weer, mij genadeloos in het gezicht geslingerd.
Ik geef een borst in ruil voor mijn leven. Doodgaan is geen optie.
Kankerbehandelingen zien er rechtlijnig uit: diagnose - behandeling - herstelproces. Terug over tot de orde van de dag. Zelfs als het schijnbaar zo loopt, is het veel gecompliceerder dan dat..
Niets is meer zoals ervoor. Je leven niet, je lichaam niet, je relatie niet.
Kanker is met angst omgeven. Dat is heel begrijpelijk.
Als er oprechtheid tussen mensen heerst hoeft er geen angst te zijn voor foute vragen of slechte antwoorden.
Alles begint met de wil om gelukkig te zijn.
En ik ben vastbesloten om gelukkig te zijn.